Alweer een jaar voorbij..

2012, zover is het alweer. Tijd eens terug te blikken op 2011.

Wat een prachtig jaar was het.

Naar Frankrijk vertrokken een jaar geleden, met mijn pony’s achterin de trailer. Mijn eerste eigen stap in het leven. Echt iets doen waar ik heel bewust zelf voor koos. Een bewuste stap mijn toekomst in. Begonnen op het pad, op zoek naar mezelf, en wat ik wil van het leven, en het leven van mij.

Zo waanzinnig veel geleerd daar in Frankrijk, niet te beschrijven.

Als persoon enorm gegroeid. Frankrijk heeft me absoluut gegeven naar waar ik naar op zoek was. Ik mis Frankrijk. The Plessis. De rustgevende fijne plek. De tijd voor de paarden, het buiten werken, de fijne mensen. Het voelt ook absoluut goed om thuis te zijn, maar ik mis het wel. Ooit ga ik nog wel eens terug 🙂

Dan thuiskomen uit Frankrijk. Een goed plekje voor de pony’s, een eigen huis wat me zo aan kwam waaien, solliciteren en beginnen in een nieuwe baan.

Allemaal dingen die nu heel normaal voelen en klinken, maar die voor mij voorheen ENORME stappen waren. Dat zeg ik, gegroeid in Frankrijk 🙂

Ook nog in 2011. Relaties verbeterd en hersteld of laten herstellen.

Een hoop familie terug in mijn leven, en daar ben ik blij mee! Na jaren blijk je een soort 25 jaar oudere kopie van jezelf te vinden in de eerste leg van je pa, blijkt je pa best een hele leuke vent die ook nog eens kan koken, en kan je avonden lachen met je jongste echt zusje.

Vriendschappen die sterker en fijner worden. Blijk je iemand te zijn die van knuffelen houdt en ontzettend gek kan zijn op anderen. Iemand waarop anderen gek kunnen zijn. Wederom.. gegroeid in Frankrijk, dat zeg ik.

Die ‘new and improved me’, die voelt alweer heel gewoon. Dit ben ik. Gewoon.

En dat in een jaar tijd (of eigenlijk 2), als ik er nu eens goed over terugdenk.

Life is good!

Ik ‘enjoy’ het leven behoorlijk, voel me goed en doe dingen die ik leuk vind. Met mijn lijf gaat het goed, ik ben mijn rijbewijs aan het halen, ik zorg voor mezelf.

Bij deze dus nog een kleine ‘proost’ op 2011, omdat het zo’n mooi jaar was.

En dan bij deze een hele grote ‘proost’ op 2012, want dat gaat vast nog veel mooier worden.

Can’t wait.

Dik tijd voor een update!

Hallo trouwe lezers en geabonneerden 🙂

Ik vond het hoog tijd voor een update!

Pony’s staan sinds 1 juni op een nieuw plekje. Lekker 24/7 buiten maar niet op gras, dus nog steeds mooi op dieet. Ik zit nu weer lekker in de polder en dichtbij de vereniging waar ik voorheen actief was. Helemaal goed dus, het gaat erg goed met ze.

Ik heb ondertussen een leuke baan gevonden bij een grote ruitersportzaak hier in de buurt. Best wel weer even wennen, elke dag 22km fietsen en de hele dag op mijn benen staan. Best wel even moe enzo, maar het valt in zijn geheel niet tegen. Ritme vind ik vast snel weer!

Ook hard aan het zoeken naar een plekje voor mezelf en vandaag mijn eerste autorijles gehad! Dat autorijden was echt ontzettend leuk, de bedoeling is 2 lessen per week te rijden, en voor de winter in het bezit te zijn van een rijbewijs en een auto.

Bedankt voor jullie geloof daarin alvast 😉

Verder dus druk, druk, druk met werken en het onderhouden van de pony’s. Dan weten jullie wat ik uitspook!

Snel weer een langere update 🙂

Liefs, Lia

Momentje van besef en dankbaarheid..

Emotionele dag achter de rug.

Mooie week achter de rug.

Dan komen er van die momenten van besef om de hoek kijken. Van wat ik allemaal heb in mijn leven, en hoe dankbaar ik daarvoor ben.

Handenvol ontzettend goede lieve vriendinnetjes, ieder op hun eigen manier op zeer belangrijke wijze in mijn leven. Wauw, hoe gaaf is dat.

Andere bijzondere contacten, voornamelijk op familiefront, zowel ‘echt’ als ‘half’ als ‘stief’. Ik geniet er echt van, en héb er ook zoveel aan.

En dan nog zoveel meer mensen die een minder actieve rol in mijn leven spelen, maar er wel altijd zijn. Enthousiast tijd met je door te brengen, een genot om bij te zijn.

Al dat enthousiasme, de liefde eigenlijk gewoon, het is gewoon keigaaf.

En dan mijn pony’s. Vandaag besefte ik me hoeveel ik van ze hou, en hoe sterk ze deel van mij zijn. Hoe dicht bij elkaar we ook al zijn gekomen.

Rebbel had iemand op zijn rug vanmiddag, ik zat aan de andere kant van de rijbak met Phenix. Rebbel haast zich mijn kant op en valt voor mijn neus neer. Komt me vertellen dat er iets niet goed is. Hij had even zoveel pijn dat ik dacht dat hij dood ging. DAN gaat er een hoop door je heen. Hem verboden te vertrekken, wij zijn nog LANG niet klaar samen.

Mijn hart brak, mijn lieve stoere nooit iets mankerende soulmate. Zo kwetsbaar vandaag, maar zo dicht bij me. Omdat hij me zo snel verteld heeft wat er was waren we er op tijd bij. Het komt helemaal goed en God, wat ben ik daar blij mee.

Bijzonder leven leid ik, en wat ben ik daar DANKBAAR voor!

Back in Holland!

Vrijdagochtend. Pony’s liepen zo de trailer in, dus stipt om 7u weg gereden vanuit Frankrijk. Om 18:00 kwamen we aan op stal. De pony’s hebben het keigoed gedaan!

Ze waren ook meteen weer thuis op stal, ergens toch jammer dat ik op zoek moet naar een ander plekje.. Ze staan nu lekker op de zandpaddock op gewicht te blijven 😉

Hele weekend zat van voor tot achter vol gepland met leuke dingen.

Vandaag eindelijk tijd alle mails te gaan beantwoorden, mijn tassen uit te pakken en eens bewust aan de gang te gaan met de toekomst.

Ik wil heel graag binnenkort een website lanceren met Els, ik wil graag actiever NH-les gaan geven. Dus daar ga ik nu weer eens actief mee aan de gang!

Iedereen waanzinnig veel dank voor de steun de laatste tijd en eigenlijk al die tijd dat ik weg was, het heeft me zó ontzettend geholpen!

Tot snel, ik zal de blog zo nu en dan blijven updaten, ben er nu tenslotte aan gewend en vind het eigenlijk erg fijn zo nu en dan eens wat te typen 🙂

Goodbye Plessis..

Het is zover, de laatste dag zit erop.

Vanmiddag met de muziek keihard aan ingepakt, alles in de auto, paardenspullen in de trailer, gevulde hooinetten in de trailer, voordeurtje wat te makkelijk openging gebarricadeerd, we zijn er klaar voor.

Morgenochtend rijden we om 7u weg.

Ik heb de hele dag al zo’n naar mat dubbel gevoel. Toen ik vandaag voor de laatste keer naar huis liep heb ik als een klein kind lopen janken.

Een stukje van mijn hart blijft hier in Frankrijk. De plek, de mensen, het doet gewoon pijn.

Ik mag van mezelf even emotioneel zijn.

Morgen focussen op een goede trip, minimaal file en twee gezonde pony’s thuis afleveren.

Dat komt goed, willen jullie ook op die manier aan ons denken?

Lieve allemaal, tot snel.

Offdays horen er ook bij..

Vandaag is er zo één.

De fysieke ongemakken van de laatste dagen beginnen me op te breken. In plaats van gas terug te nemen, zet ik meer druk op mezelf. Ik wil iedereen alles tot in perfectie leren, ik wil dat iedereen trots op me is als ik weg ga, ik wil alles in de gaten houden, alles regelen, alles goed doen, overal bij zijn, overal deel van uitmaken.

Nog geen plekje voor de pony’s, een paar kleine angsten om de onzekerheden van de toekomst komen dan ook ineens om de hoek kijken.

Oftewel; tijd voor een pattern interrupt.

Tijd nemen om te rusten, afstand nemen waar nodig, dingen uit handen geven, weten dat ik gewaardeerd word wat ik ook wel of niet zelf doe, accepteren dat ik mijn uiterste best doe en dat dat goed is, dat perfectie niet altijd het streven moet zijn, vertrouwen in de toekomst, me focussen op wat ik wil en gelóven.

Rust creëren, vertrouwen, niet terugvallen in oude gewoontes en valkuilen.

Ik kan dat. Ik voel wat er gebeurd nu, heel duidelijk. Ik zie ook steeds meer spiegels de hele dag. Morgen doe ik dat beter, en ik kom relaxed terug.

Alles komt goed!

De laatste dagen zijn begonnen..

Het is zover. Vandaag mijn laatste vrijdag hier, volgende week om deze tijd zijn we net Parijs door met de pony’s achterin de trailer. Alle laatste dagen komen nu. Ik ga van ze allemaal nog één keer genieten, en dan zit ‘hoofdstuk Frankrijk’ er (in ieder geval voorlopig) op voor ons. Gaan we in NL verder met onze reis.

Ik voel dat ik van alles ga missen, maar dat ik ook heel erg uitzie naar actief aan de gang met de rest van mijn leven. Ik kan niet wachten iedereen weer te zien ook.

Laatste dagen ook weer eens wat met de pony’s gedaan. Fientje is weer wat meer RB, en ik moet weer even inkomen. Voel me soms zo hulpeloos. Pony die de weg kwijt is, pure angst uit zijn ogen, en wat doe ik dan? Ik merk dat als ik te veel nadenken en ‘strategieën’ uit ga voeren, hij ook bang voor mij word. Dat wil ik juist niet. Als hij zo bang word voor de wereld, komt hij normaal het liefst naar me toe rennen om dan weer te beginnen met ademen. Op de één of andere manier wil ik dat zou houden, dat hij op zijn minst nog een goed gevoel heeft van bij mij zijn. Alleen zit er op die manier zo weinig vooruitgang in. Op de één of andere manier moet ik zo’n wijs gevoel te pakken krijgen. Poosje geleden toen ik veel met hem bezig was lukte dat, nu ben ik er weer een beetje uit. Dat ik kan zeggen ‘ik weet dat je bang bent, kom, pak mijn hand, dan laat ik je zien dat je niet doodgaat en dat het leven best leuk is, en dat je een knappe pony bent, met veel zelfvertrouwen, je weet dat soms zelf alleen niet meer dat de heftige emoties van het moment, maar echt, ik geloof in jou, en jij mag en kan ook in jou geloven’.

Ik word soms alleen meegesleurd in zijn angst. Voel ik me ook zo onrustig, onzeker, weet ik niet meer wat te doen. Ik heb het dan zo met hem te doen. Daar schiet hij alleen niet zo veel mee op. Het zo eens even neertypen werkt wel weer. Vanmiddag eens met andere inslag weer met hem de bak in.

Met Reb ook interessant gespeeld. Die had ook een beetje probleempjes. Zodra er veel mensen in de bak zijn, word ik onrustig, verlies ik overzicht en is mijn focus overal en nergens. Reb word daar heel onzeker en introvert van. Kunnen bouwen richting meer zelfvertrouwen gisteren, dat eindigde fijn. Verder is hij superknap.

Ik merk gewoon dat mijn volle hoofd niet zo meewerkt. Daarom heb ik ook al een poosje nauwelijks wat met ze gedaan. Dat voelt alleen ook weer niet zo goed, moet nu alleen even zoeken naar de juiste ‘frame of mind’ om goed met ze bezig te kunnen.

Waarschijnlijk valt dat alleen niet mee, is drie dagen geleden een nieuw iemand aangekomen, gisteren nog één, en morgen komen er 5 bootcampers, dus veel tijd voor pony’s zal er wel niet meer inzitten, haha.

Euhm, ben zoveel dingen tegelijk aan het doen dat ik al een uur bezig ben met dit kleine stukje tekst, waarschijnlijk klinkt het ook weer lekker vaag.

Laat het maar even zo, wie weet vanavond wat meer rust in mijn kop 😉

Liefs en tot snel allemaal!

Weer even een kleine update..

Hello everybody,

Tijd voor een klein update weer 😉

Internet in huis is sinds vandaag gelukkig weer gefixt, dat is fijn!

Prioriteit op dit moment; plekje voor de pony’s zoeken. Iedereen die wat weet min of meer op fietsafstand van Boskoop waar de pony’s 24/7 buiten kunnen staan maar niet op gras, let me know!

Er zijn al heel wat mensen aan het meedenken en daar ben ik super dankbaar voor, zo moet er binnenkort toch een mooi plekje komen ‘aanwaaien’!

Verder gaat het met rug weer even niet zo lekker, maar ik kan het rustig aan doen, dus dat is fijn. Ben nu vooral nieuwe mensen aan het ‘opleiden’ en dat betekent dat ik vooral toekijk en controleer, heel fijn 😉

Verder alles goed, vele uren achter de pc om van alles en nog wat te regelen, alvast wat aan het inpakken, het gaat allemaal goedkomen. Soms voelt het alleen zo eng dat ik over anderhalve week weer helemaal ‘opnieuw’ ga beginnen.

Maar komt goed!

Liefs en tot snel!

Even snel een update!

Hallo Allemaal,

Ik ben onder de indruk van wat er gebeurde na mijn hulpberichtje.

Iedereen ontzettend bedankt voor het helpen en meedenken, de boel is (zo goed als) rond. Maaike komt me halen, vrijdag 6 mei zijn we terug in NL!

Internet in huis is dood, dus ik zit nu ff met mijn laptop op kantoor, maar dat is nogal oncomfortabel, dus ik hou het kort.

Ik geniet me hier nog even suf (ondanks emotioneel afscheid van Vicky & Fleur vanochtend die ik nu al ontzettend mis) en ik zie er naar uit jullie snel weer te zien!

Tot snel dus maar!

Liefs!

Wie kan me helpen?

Nog een berichtje, ik loop een beetje vast.

Ik en mijn pony’s willen terug naar NL, liefst in de eerste week van mei.

De paar opties die ik in mijn hoofd had voor het vervoer zijn helaas niet mogelijk.

Wie kan iets betekenen? Ik heb één optie achter de hand, maar dat zou inhouden dat de pony’s 12 uur moeten reizen in een teruggekeurde anderhalfpaardstrailer. Ik zie dat niet zo heel erg zitten voor zo’n lange reis, en de enige 2 teruggekeurde huurtrailers die ik ken, zou ik ook niet vertrouwen voor een trip van ongeveer 1400 km.

Wie kan me helpen of kent iemand die me kan helpen? Ik weet af van het bestaan van paardentaxi’s, maar met het kilometertarief wat die hanteren, komt dat neer op een bedrag dat ik niet kan betalen. Ze op transport zetten is ook nog een optie, maar die valt om meerdere redenen voor mij ook af.

Het liefst een vrachtwagentje zonder schotten, of een tweepaardstrailer zonder schotten en stangen. Dat de pony’s gewoon los kunnen staan en er niets mis kan gaan.

Geen idee of dit nut heeft zo, maar ik wil het via deze weg toch even proberen.

Wie weet een manier om ons terug te krijgen in NL? Benzinekosten e.d. zijn uiteraard gewoon voor mij! Hier één of twee nachtjes slapen alvorens weer terug te rijden naar NL is ook mogelijk, uiteraard ook op mijn kosten!

Alvast dank voor het meedenken!